Bedensel Engel
Doğuştan ya da sonradan bazı uzuvlarını kullanamayan engelli çocuk diğerlerine göre hep daha çok düşünmek ve çabalamak zorunda kalmaktadır.
Zihinsel engel daha farklı. Zihinsel engelli çocuklarımız adına biz daha fazla düşünmeli onlara daha fazla yardımcı olmalıyız. Kaldı ki onlar da herkes gibi hisleriyle ne kadar sevildiklerini ne kadar ilgilenildiklerini gayet iyi bilirler. Çağımız gereği nihayet ülkemizde de engelleri aşmanın yolları daha çok aranmaktadır ve ailelerin farkındalığı oldukça artmıştır. Biz bu yazıda daha çok bedensel engelli çocukların aklından geçenlere değineceğiz.
Öncelikle çocuk bir kaç ya da tek uzvunu kullanamayabilir ama unutmayın ki diğerleri gibi düşünüyor ve hissediyor. Onlar adına konuşmam gerekirse “bana farklı davranılmasını istemiyorum” diye haykırıyor. O da her çocuk gibi utanıyor, heyecanlanıyor, korkuyor, seviniyor, şımarıyor… Aslında onun işini yapmanızdan daha çok; kendisi engeli ile nasıl baş edebilir nasıl özgürleşir bunun derdinde çocuk. Ve her farklı gözle bakıldığında her gereğinden fazla yardım ettiğinizde çocuk kendini daha fazla geriye çekiyor.
Bedensel engelli bir çocuğun kendi sınırları içerisinde aynı diğer çocuklar gibi zorlanmaya, öğretilmeye ve olayların içine sokulmaya ihtiyacı vardır. Onu diğerlerinden ayrıştırdığınızda onu hiç zorlamadığınızda yerli yersiz şefkat gösterdiğinizde kendini “farklı ve sorunlu” hissedecektir. Çocuk zaten farkının farkında ve bu durumun altının sürekli çizilmesi onun diğer gelişimlerini olumsuz etkileyecektir.
Bedensel engelli çocuklarımızı hayata katalım derken onlara sürekli şefkat adı altında “farklısın” imajı vermeyelim. Düşünebildiklerini ve bizi çok iyi izlediklerini unutmayalım.. Bu durum engel tanımaz… Bütün çocuklar için eşittir…
Nazan AKPOLAT
Comments are closed